Wandelvreugd de Lezing
Ter ere van het 90-jarig bestaan is openluchttheater De Pinkenberg deze zomer omgetoverd tot een romantisch wandelpark. Voorafgaand aan de wandelvreugde neemt rasverteller Gerrit van Middelkoop je mee in de geschiedenis van het wandelen op de Veluwezoom in de laatste twee eeuwen.
De spreker zelf is geboren en getogen aan de rand van de bossen in De Steeg en zag als kind hoe bussen vol schoolklassen en groepen toeristen onze heidevelden introkken. Het was een tijd dat de gemeente haar uiterste best deed het ‘vreemdelingenverkeer’ te stimuleren. Maar tijden veranderen.
Wandelparken
Het was de adel die al in de 18e eeuw hier hun landgoederen veranderden in romantische wandelparken. De elite kon hier flaneren langs kabbelende beekjes met vijvers, fonteinen en watervallen. Hier en daar stonden wonderlijke gebouwtjes zoals mijmerhutten, Chinese koepels en kluizenaarshutten. Om je te helpen met het bewonderen van de omgeving waren bordjes langs de paden geplaatst met lyrische natuurpoëzie. De heidevelden en de zandverstuivingen werden toen nog woeste gronden genoemd, daar ging je alleen naar toe met je schapen of om er materiaal te halen om voor berkenbezems, bijvoorbeeld.
Andere tijden
Met de oprichting van de Heidemaatschappij en Staatsbosbeheer, eind 19e eeuw, werden ook die woeste gronden aangepakt en productief gemaakt. De tijdgeest veranderde en toen de ANWB en begin 20e eeuw de Vereniging Tot Behoud Van Natuurmonumenten erbij kwamen werd er weer heel anders gekeken naar de “echte” natuur. Langzamerhand kwam ook het toerisme voor de gewone man op gang en dat was goed te zien aan alle hotels, pensions en café-restaurants die in onze gemeente werden gestart. Anno 2024 is natuur een omstreden begrip geworden. Er moeten keuzes worden gemaakt. Recreatie of stiltegebied, landbouw en/of natuur, de natuur haar gang laten gaan of ingrijpen en hoe dan?
Voor meer informatie neem contact op met Gerrit van Middelkoop